دلم دریـائی از غـم‌های بـسیار            غم غـربت، غـم داغ و غـم یار

من از روز ازل مـظلـوم بودم            ز حق خـویشـتن محـروم بودم

هم از اهـل مـدیـنـه ظـلـم دیدم            هم از این کوفیان طعـنه شنیدم

دلم سوزان بـسان آفـتـاب است            سلامم بین مردم بی‌جواب است

از آن روزی که بی‌زهرا شدم من            در این عالم تک وتنها شدم من

خدا داند که زهرا جان من بود            به درد بی‌کسی درمان من بود

ولی از او فقط یک شکوه دارم            به سینه غصه‌ای ناگـفـته دارم

تو که تـنهـائـیـم را دیـده بودی            مرا ایکاش با خود بُرده بودی

ز دنـیـا سوی جنّت رهـسـپارم            که تنها با اجل یک حرف دارم

اجل فارغ ز رنج و محـنتم کن            ز دیـدارمـغـیــره راحـتــم کـن

اگر زینب گـذارت کـوفه افـتاد            به بازار و میـان کـوچه افـتـاد

بدان معنای نام کوفه ننگ است            پذیرائیشان با خاک و سنگ است